Το στρατί, το μονοπάτι…

Κάποια πράγματα γράφονται και δεν γίνονται, κάποια άλλα γίνονται και δεν γράφονται. Είναι κι αυτά που από πράξεις ζητάς να τα αποτυπώσεις στο χαρτί και τα λόγια φαντάζουν λίγα, φτωχά. Δυσκολεύεσαι να βρεις τις λέξεις που θα περιγράψουν, μπορεί να γίνεις υπερβολικός, μπορεί όμως να φανείς κατώτερος των περιστάσεων. Παρά τα παραπάνω, νομίζω πως ήρθε η ώρα να γραφτούν 2 αράδες για το “1ο Χειμερινό Αντάμωμα Πανοραμιτών και φίλων”, που προγραμματίστηκε, σχεδιάστηκε και διοργανώθηκε από το Δ.Σ. του Συλλόγου, με καταλυτική ημερομηνία την 16η Φεβρουαρίου 2020, περίπου έναν μήνα πριν.

Περίπου 13-14 χρόνια πριν, στον ξενώνα του Τάκη του Μπαρλαγιάννη, στις πλαγιές του Κοζήλιου, βρεθήκαμε περίπου 15-20 άνθρωποι, χωριανοί και φίλοι. Ακολούθησαν 2 ανταμώσεις ακόμα, στα περίχωρα, σε κοντινά στο χωριό ξενοδοχεία. Περίπου ίδιος αριθμός χωριανών και φίλων και στα υπόλοιπα. Ήταν μια πρώτη απόπειρα να υλοποιηθεί ένας πόθος παλιός, μικρό, χειμερινό αντάμωμα που θα ήταν η συνέχεια των γραμμάτων που συνηθίζαμε τα ανταλλάζουμε από παιδιά, απ’ τις πόλεις που μέναμε. Αυτά, τα παραπάνω, είχαν την δυσκολία τους. Χώρος, απόσταση, συμμετοχή κάποια απ’ τα προβλήματα. Μετά από εκείνες τις πρώτες απόπειρες υπήρξε ένα μακρύ διάστημα που ακολουθήθηκε ένας άλλος, πιο ασφαλής, δρόμος. Περίπου 4-5 χρόνια πριν, αποφασίστηκε να καθιερωθούν, να παγιωθούν και να δυναμώσουν, να ριζώσουν οι καλοκαιρινές εκδηλώσεις, σε πρώτο χρόνο και μέσα από αυτές να αποκτηθεί η εμπειρία από μας. Εμπειρία που έχει να κάνει με το πρακτικό κομμάτι, της οργάνωσης  και επεκτείνεται σε σχέσεις προσωπικές που αποκτώνται σε βάθος χρόνου, σχέσεις συνεργασίας και εμπιστοσύνης με τους (λεγόμενους και ως) “εξωτερικούς συνεργάτες”, σχέσεις εντιμότητας. Τον δρόμο έπρεπε να τον χαράξουμε εμείς, να ανοίξουμε κουπό… Θέλει κόπο, μεράκι και αγάπη, όλο αυτό.”Το στρατί, το μονοπάτι, βάσανα που ‘χεις αγάπη”!

Όπως κάθε πράγμα που ωριμάζει, έτσι και το Αντάμωμα ήρθε να πέσει στο τραπέζι σαν ιδέα, πέρυσι, αρχές του 2019. Ήμασταν έτοιμοι, όμως εχθρός μας θα ήταν η βιασύνη. Στις πρώτες μας ερωτήσεις, Ιανουάριο του 2019, για χώρους, φαγητό, μουσική και διάφορα ακόμα που απαιτούνται για να βρεθούν όσο το δυνατόν περισσότεροι Πανοραμίτες και φίλοι, συναντήσαμε πολλές δυσκολίες. Αίθουσες μετρημένες, άνθρωποι άγνωστοι, τιμές απρόσιτες. Παγάλια!! “Πάμε παραπίσω…”, είπαμε. Σύμμαχός μας ο χρόνος. Στα τόσα χρόνια υπομονής και επιμονής, ένας ακόμα. Χαλάλι!
Με το τέλος του “Μικρού Πανηγυριού, της Γέννησης της Θεοτόκου”, σήμα κατατεθέν, πλέον, για όλο τον Νομό Γρεβενών, για τον παραδοσιακό του χαρακτήρα, μπήκαν τα πράγματα σε μια στράτα. Ξέραμε πού και σε ποιους θα απευθυνθούμε, από νωρίς. Έκλεισαν οι συμφωνίες, οργανώθηκαν οι προσκλήσεις, σχεδιάστηκε η ενημέρωση. Δεν μας πήγαινε ο δρόμος. Εμείς τον χαράζαμε, είπαμε!
Συνεχίζεται…

  Σάββατο, 7 Μαρτίου 2020                   Πανοραμίξ...