Σαν θέλεις, άκουσ’ τα!

Ξεκινάει να παίζει το κλαρίνο, το βιολί κελαηδάει, γρατζουνάει το λαούτο, πιάνει τους σφυγμούς μας ο νταϊρές, το ντέφι. Σαν το κείμενο του κυρίου Γεωργουσόπουλου: ( https://xoroballomata.wordpress.com/2010/03/01/%CF%83%CE%B1%CE%BB%CF%8E%CE%BD%CE%B9%CE%B1-%CF%8C%CF%80%CF%89%CF%82-%CE%B1%CE%BB%CF%8E%CE%BD%CE%B9%CE%B1-%CF%8C%CF%84%CE%B1%CE%BD-%CF%84%CE%BF-%CF%83%CE%B1%CE%BB%CF%8C%CE%BD%CE%B9-%CE%B3%CE%AF/

«Σαλόνια όπως αλώνια» (όταν το σαλόνι γίνεται χορευτικό αλώνι)…Για λίγες ώρες το μεγαλοαστικό σαλόνι έγινε αλώνι, ορχήστρα σατυρικού δράματος, πασχαλινό αναστάσιμο τσιμπούσι. Ω, έπεσαν και παραγγελιές, έπεσε και χαρτούρα και οι μουσικοί, ενώ είχαν προς …

Πρώτα πρέπει να βιώνεις. Μετά να τραγουδάς, να κάνεις ήχο την εμπειρία, να βγάζεις καημό, πόνο ή χαρά απ’ την ανάμνηση. Είμαστε πιστοί στο δόγμα αυτό, εδώ πάνω. Κάτσαμε και ακούσαμε και αυτό συνεχίζουμε να κάνουμε ακόμα. Ιστορίες γιαγιάδων και παππούδων, βγαλμένες από άλλη εποχή, καναγκαιρίσιες που λέμε. Κόσμοι και πραγματικότητες που, φαίνεται πως, χάθηκαν. Χωράφια που σπέρνονταν, δρόμοι που διαβαίνονταν, εσωτερική και εξωτερική μετανάστευση. Άνθρωποι που έμεναν πίσω. Στο χωριό. Αρκετοί παλιότερα, λιγότεροι πιο μετά, πολύ λίγοι στα νεότερα χρόνια. 

“Σ’ένα τα λέω τούτα…”, σε σένα δηλαδή, “.. κι αν θέλεις άκου(σ’) τα”. Δεν μεταδίδεται με το ζόρι τίποτα. Δεν γιατρεύει τις πληγές και τις μνήμες, κανένας, χωρίς να θέλει. Κατά τας γραφάς, κατά το “θέλεις υγιής γενέσθαι;” του Χριστού. Έναν Χριστό που διακόνησε, για χρόνια ο παπά Χάρης, στο Πανόραμα, στην Λάβδα, με την παπαδιά την Μαρία δίπλα του. Μία φάτνη που ζέσταιναν τα ζώα του μπαρμπα Νίκου, τΚατσαρού που λέμε ακόμα εδώ και που τους χειμώνες εκείνους, τους αποκομμένους και ατέλειωτους συμπλήρωναν, μαζί με την θεια την Σοφία το κάδρο των υπόλοιπων κατοίκων, στο Πανόραμα Γρεβενών.

“Τα μπλουζ της Βάλια Κάλντα”, είναι μια αρχή, θέλουμε να πιστεύουμε, μιας νέας προσπάθειας για να σκαλίσουμε και να ποτίσουμε τις ρίζες μας. Είναι μία ωδή στο παλιό, μία ανάδειξη ανθρώπων των οποίων οι ζωές μας θυμίζουν και ίσως μας εμπνεύσουν. Μέσα σε όλους, ευχαριστώ προσωπικά τα παιδιά του Δ.Σ. του Συλλόγου που στηρίζουν κάτι τέτοιο, για το οποίο έχουμε άγνοια για το πού θα μας πάει, αλλά πίστη πως μέσα από αυτό θα γεννηθεί νέο όραμα, που θα εμπνεύσει κι εμάς και τα παιδιά μας.

Σάββατο, 9 Μαρτίου 2024

🌳🏚️

Για τα παραπάνω, χαρτί και πένα πήρε ο… Panoramix ✍️