” Το Veri, που έχει 150 άτομα, είναι το μέρος μου. Ο Gergi ήταν ο παππούς μου και μου είχε αδυναμία, πολλή. Η τελευταία του κουβέντα, πριν “φύγει” ήταν να μου δώσουν να φάω, αυγό θυμάμαι και ύστερα πέθανε, ήσυχος! Στα τέσσερά μου χρόνια έφυγαν από κει οι δικοί μου και πήραν και μένα μαζί, το 1997. Στην Lushnje πρώτα και από κει πιο μετά, ξενιτιά, στα σύνορα, βουνά, αγκαλιά, Πανόραμα…
 Εικόνες έχω, πολλές και μνήμες, δυνατές. Καμιά φορά, νομίζω, ακούω το λαχάνιασμα, που σταματούσε απ’ τον φόβο μην σε καταλάβουν και δω και κει και γίνονταν ανάσα. Της μάνας μου η ανάσα και του πατέρα μου. Κάπως έτσι έγινε και βρέθηκα στο μέρος αυτό, το μικρό, εδώ που θα ζούσα μέχρι να φύγω και να σπουδάσω και να δουλέψω, στα 18-19 μου. Απ’ όλους εσάς που είστε από κει, που σας έχουν πει ιστορίες οι μανάδες, οι πατεράδες, οι παππούδες και οι γιαγιάδες σας για τα χρόνια τα παλιά, σε μένα έλαχε να ζήσω έτσι, σαν εκείνους, ήσυχα, με συντροφιά χιόνια, πολλά χιόνια τον Χειμώνα, μα και ήρεμα, γαλήνια. Άνοιξη, Καλοκαίρι, Φθινόπωρο, εναλλαγές εποχών και συ να καλείσαι να ξεπερνάς τις αντοχές σου, κάθε μέρα. Δεν είναι εύκολο, ειδικά αν είσαι μικρός, παιδί. Ξέρεις ποιος συγκατοικεί μαζί με την ηρεμία, στο ίδιο δωμάτιο, όταν είσαι μικρός και χωρίς παρέα; Η μοναξιά! Στέκεται δίπλα σου, φορές νιώθεις πως θέλει να μπει μέσα σου, να ριζώσει. Κι όμως, όση παρέα κι αν ήθελα τότε, παλιά, τώρα λέω πως δεν θα ήμουν αυτός που είμαι τώρα αν δεν περνούσα αυτή την διαδικασία…
Δημοτικό τελείωσα στην Αλατόπετρα, 5 παιδιά, Γυμνάσιο και Λύκειο στα Γρεβενά. Βίωσα ρατσισμό και αυτό που όλοι έμαθαν τώρα να λένε… bullying, σχολική και εξωσχολική βία. Ανεπίτρεπτο ως γεγονός, όμως δυνάμωσα (και) από αυτό, σε καλό μου βγήκε. Ξέρεις τι έμαθα να λέω, εκ των υστέρων; “Μια φορά μ@@@κία; Δικιά σου. Δυο φορές; Δικιά μου”και έτσι “καθαρίζω” τον δρόμο μου, ίσως και το… μαντήλι μου να καθαρίζω που το λερώνει με κάτι τέτοια η ξενιτιά, που λέει και το τραγούδι και κρατάω αυτούς που πρέπει, αυτούς που θέλω στη ζωή μου. Κάπως έτσι γίνεται, συνήθως και μετά περνάς σε ατάκες όπως: “Live every moment like is the last one”, ζήσε στο όριο και πιο πάνω την ζωή, αν και δεν χρειάζεται σε όλα αυτό, όπως βλέπω μεγαλώνοντας.
Κρατάω τα πάντα και αυτά με προχωράν. Και τα καλά και τα άσχημα. Απ’ την μοναξιά του χειμώνα στο χωριό έμαθα πως δεν έχεις ανάγκη τα λεφτά αλλά την παρέα και αν χρειάζεσαι ένα εφόδιο αυτό είναι η θέληση, για το “παρακάτω” στην ζωή. Τον βλέπεις τον πατέρα μου, τον ξέρεις, ο “Τσάκωνας” του χωριού, πολυτεχνίτης. Θέληση και πείσμα και δύναμη, όλα αυτά μαζί! Κάθε μέρα, απόγευμα δηλαδή, όταν ζούσα πάνω, πηγαίναμε Πανόραμα – Βαρή και πίσω, μαζί, παρέα…Το  Veri είναι το μέρος μου, στο Πανόραμα μεγάλωσα και έγινα ό,τι είμαι. Το Πανόραμα, που έχει (δεν έχει) 10 άτομα, είναι ο τόπος μου! “
————
Πάνε πέντε χρόνια απ’ όταν ήπιαμε εκείνον τον καφέ, παρέα με τον Γιάννη, κάπου κεντροανατολικά στην Θεσσαλονίκη, μεσημέρι της 11ης Απριλίου του 2014. Είπαμε πολλά, σαν μια… συνέντευξη, που λένε και είπα πως τώρα είναι η ώρα να γραφτούν και να διαβαστούν, όπως κάθε πράγμα που έχει τον δικό του χρόνο! Μετά δούλευε μεροκάματο, στο ίδιο μαγαζί. Θυμηθήκαμε τον Σεπτέμβρη του 2012, που ξεκινήσαμε παρέα, χαράματα και ανεβήκαμε στο Κοζήλιο με ψωμί, ντομάτα, τυρί και σκόρδο και ήπιαμε κρύο νερό απ’ την “Μάνα”. Δεν θες και πολλά για να περνάς καλά.   Στην πόλη δεν τρων ψωμί, ούτε τυρί και το σκόρδο βρωμάει, λένε. Το νερό ζεστό είναι. Δεν ξέρουν να περνάν καλά! Απόγευμα γυρίσαμε, 8 και παραπάνω ώρες, βάδισμα και κουβέντα, σταμάτημα και ξανά κουβέντα και βάδισμα πάλι. Έτσι πάει, έτσι κάπως κυλάει και η ζωή. Μίλησα ξανά με τον Γιαννάκη, πάνε λίγες μέρες. Με αφορμή αυτό που διαβάζετε, τον πήρα τηλέφωνο να μου δώσει την “άδεια” για δημοσίευση και είπαμε πάλι κάμποσα. Στην Κρήτη ζει, ερωτικό μετανάστη τον λέω και θυμώνει, “Τασάκη” τον φωνάζω και γελάει, ξένος πάλι πήγε, αλλά την βρήκε την άκρη του. Σέβεται, έτσι έμαθε και εισπράττει σεβασμό.
Λίγο πριν κλείσουμε, του είπα:– Ο φίλος δεν θα χαθεί.– Πρέπει να φύγεις για να το μάθεις, είπε!

Με φωτογραφία της… σοφίας του τόπου

Ακούγοντας… https://www.youtube.com/watch?v=7op2rr7SNVU

Παρασκευή, 31 Μάη 2019

Πανοραμίξ