Τα παλιά φιτίλια

Κάποια ταξίδια ξεκινάν με το βλέμμα στον τελικό προορισμό, στο τέλος του δρόμου.

Υπάρχουν, όμως και αυτοί οι ταξιδιώτες που ξεκινούν την διαδρομή και δεν γνωρίζουν πού θα φτάσουν, δεν φαντάζονται το τέρμα μα, σε κάθε στροφή, σε κάθε σταθμό και λιμάνι, σε κάθε σταμάτημα, οριοθετούν απ’ την αρχή το πού θέλουν να καταλήξουν.

Πάνε πολλά χρόνια απ’ όταν μαζευτήκαμε για πρώτη φορά στην Γκρόπστα*, απ’ όταν πιάσαμε μια κιθάρα και τραγουδήσαμε μαζί, απ’ όταν στήσαμε τέσσερις πέτρες, βάλαμε ξύλα στην μέση, άναψε το πρώτο σπίρτο, η πρώτη φλόγα, η πρώτη φωτιά.

Μοιάζει μακρινό παρελθόν και είναι, στ’ αλήθεια, τα 25 ή και παραπάνω χρόνια πίσω. Οι ζωές προχώρησαν, οι εποχές άλλαξαν, έτρεξαν γρηγορότερα απ’ ότι φανταζόμασταν. Γράφαμε γράμματα για να πούμε νέα μας ο ένας στον άλλον, πατάμε κουμπιά, βλέπουμε πρόσωπα σε οθόνες, έγινε το μακριά-κοντά. Έγινε;

Φωτο: Τοίχος, κάπου στο κέντρο κάποιας πόλης…​

Ζυμωθήκαμε στις αλλαγές των καιρών, όλοι εμείς και από κοντά και αυτοί που ακολουθούν. Καριέρες, οικογένειες, σχέσεις, όνειρα που άλλα πραγματοποιήθηκαν και άλλα πέταξαν μακριά. Ζυμώθηκαν και οι αποστάσεις αναμεταξύ μας. Το κοντά του καλοκαιριού γίνονταν μακριά τον χειμώνα, ώσπου είδαμε πως υπάρχει και το φθινόπωρο και η άνοιξη και έγιναν οι εποχές

φίλοι μας, μας έμαθαν να μικραίνουμε τον δρόμο, με τον καιρό. Ήρθαμε κοντά, ξανά κι ας μην ήταν ο καιρός να βρεθούμε.

Ταξιδέψαμε και βρήκαμε ο ένας τον άλλον, άλλοι ταίριαξαν παραπάνω, άλλοι πήραν στράτα αλλιώτικη…

Αφήσαμε πίσω μας ένα γεμάτο καλοκαίρι, σε πείσμα του λίγου, πια, καιρού που έχουμε για να τα λέμε από κοντά. Αγκαλιαστήκαμε, τραγουδήσαμε, σμίξαμε και βάλαμε το νέο όριο στο πού θέλουμε να φτάσουμε. Πυρσοί και φιτίλια άναψαν ένα βράδυ (σύμμαχός μας ο καιρός ) του Αυγούστου. Κάτσαμε ανάμεσα και ήπιαμε και φάγαμε, μαζί. Ίδρωσαν στον χορό τα σώματα, οι παλάμες στο σφίξιμο, βράχνιασαν τα λαρύγγια, τραγουδήσαμε και για όσους και όσες έλειψαν…

Κάποια ταξίδια ξεκινάν με το βλέμμα στον τελικό προορισμό, στο τέλος του δρόμου.

Υπάρχουν, όμως και αυτοί οι ταξιδιώτες που ξεκινούν την διαδρομή και δεν γνωρίζουν πού θα φτάσουν…

(Jean Jaurès)

Ακούγοντας… Φίλιππος Πλιάτσικας – Μπάμπης Στόκας – Η φλόγα δεν θα σβήσει – Official Video Clip – YouTube

*Η Γκρόπστα είναι λόφος, σαν τύμβος, πίσω απ’ την Εκκλησία του χωριού. Τόπος μαζέματος, κουβέντας, αστροπαρατήρησης και όχι μόνο…

23 Νοέμβρη 2017