“Φτάνω μέχρι..”, “έχω έρθει”, “είμαι μέρος, μέλος του συνόλου”, “αποτελώ τμήμα της περιουσίας κάποιου “. Τα παραπάνω είναι κάποιες από τις επεξηγήσεις της λέξης”ανήκω”, από τις αρχαιοελληνικές ρίζες της, έως και σήμερα. Με κάτι τέτοια θα καταπιαστεί το αρθράκι. Τα βρίσκω άκρως επίκαιρα, με όσα βίωσα ξανά, άλλο ένα καλοκαίρι, σε μια ρίζα ενός απ’ τα βουνά της Πίνδου…

Μέθεξις:
Πιανόμαστε με λέξεις διαφορετικές, σήμερα. Λέξεις ιδιαίτερες, τις κατάλληλες για να μεταφραστούν συναισθήματα που έχουν βιωθεί. Η σχέση των αισθητών πραγμάτων με τις αντίστοιχες ιδέες, κατά Πλάτωνα. Η ψυχική, η πνευματική διαδικασία μέσω της συμμετοχής, που μπορεί, που σκοπό ίσως έχει, να φτάσει ως την ταύτιση! Μου αρέσει καλύτερα αυτός ο ορισμός. Μου αρέσει γιατί έχω υπάρξει μέσα του, έχω ζυμωθεί στην διαδικασία, άγγιξα το επέκεινα, που αναφέρει εύστοχα η Μάρω Βαμβουνάκη σε βιβλία της. Τι όμορφη λέξη; Το παραπέρα της ζωής, το “μετά”, μέσω της περιουσίας της παρέας. Μέσω της ένωσης ουσιών. Συν+ουσία. “Μια συνουσία μυστική”, κατά τον ποιητή!
Με λίγα πράγματα μπορεί ο άνθρωπος να πει πως φτάνει σε, πραγματική, ψυχική κορύφωση. Η συμμετοχή, ο συντονισμός στα ανταμώματα και τα πανηγύρια του χωριού, είναι για μένα κάποια από αυτά. Στο Πανόραμα Γρεβενών, το μικρό και ασήμαντο, το χαμένο στα βουνά, εκεί που λείπουν τόσα, βρίσκονται ακόμα περισσότερα. Ένας εθισμός, μία “έξις”, μία προσπάθεια για να κατέχεις, μία μετοχή, ένας διαφορετικός εθισμός, μία άλλη μετάφραση των λέξεων, ίσως. Σαν από ένα τάμα, απ’ τις παραμονές του Δεκαπενταύγουστου ως “το κλείσιμο της γιορτής”, στις 8 Σεπτεμβρίου, σκάρτες 25 μέρες, βιώνω μία ιεροτελεστία, ένα διαρκές πηγαινέλα στο πριν και το τώρα, στο κάτω και στο πάνω, στο μέσα και στο έξω, σε αυτόν και στον άλλο κόσμο. Στον όποιον…

Κορύφωση αισθήσεων:
Για να κατανοήσει ένας τρίτος, ένας παρατηρητής, την πορεία των συναισθημάτων, με κλίμακα από το 0 έως το 10 ας πούμε, θα πρέπει να έχει όλη την εικόνα, όλα τα δεδομένα και αυτό είναι δύσκολο. Αυτά εκτείνονται από παιδικές εικόνες και μνήμες, εφηβικές κουβέντες, ανησυχίες, έρωτες έως και ζύμωση ανθρώπων, σχέσεις που λέμε, τριβή. Αυτό δεν μελετάται εύκολα, αν δεν βιωθεί.
Πολλοί φίλοι που ήρθαν και είτε έκατσαν λίγο ή επέστρεψαν ή έγιναν μόνιμοι, θαμώνες, κομμάτι όλου αυτού, ένιωσαν το ακραίο της στιγμής, αφού ανέβηκαν γρήγορα την κλίμακα που είπαμε. Άλλοι, σταδιακά έφτασαν σε σημείο έκστασης ή κοντά της. Το γνωρίζω, το είδα, προσπαθήσαμε να το ορίσουμε με λέξεις. Μάταια…
Αυτοί, χωριανοί, επισκέπτες ή φίλοι, που δεν έφτασαν στα σημεία αυτά, τα συμπαντικά που θα έλεγε και μια ψυχή, τα αναζητούν, έρχονται ξανά και ξανά, αφού το αισθάνονται στην ατμόσφαιρα. Δεν μπορεί! Υπάρχει.

Τελετή
Όλο αυτό, το τελετουργικό, η μύηση, το συναίσθημα, έχει στοιχεία που όσο αφήνεται κανείς, τόσο περισσότερο ανεβαίνει, το αισθάνεται. Για τους λάτρεις της θάλασσας, είναι σαν την άνωσή της. Ξαπλώνεις ελεύθερα πάνω της και αυτή σε ανεβάζει. Κάπως έτσι, αν και εδώ μιλάμε για υψόμετρο 1100+ μέτρων.
Έχει ιερότητα και ας διαφωνήσαμε στον ορισμό, στο μπαλκόνι. Όπως ιερότητα έχει κάθε σημαντική μάζωξη που αφήνεις κομμάτι της καρδιάς σου, να το πάρει ο διπλανός, η φίλη, ο φίλος, να το κολλήσει στην δικιά του. Να πάρεις κι εσύ το δικό του, από ένα βλέμμα, έναν μορφασμό, μία βραχνή φωνή, ένα δάκρυ ή ένα χαμόγελο, να πάρεις ένα βλέμμα που θα διασταυρωθεί και να το βάλεις κάπου στο πρόσωπό σου.
Είναι το Μυστήριο που έπεται ή αυτό που τελέστηκε. Κάποιοι θα το προϋπαντήσουν ή θα το αποχαιρετήσουν. Εσύ, κάπου ανάμεσά τους. Λίγο παραπίσω ή πιο μπροστά κι εγώ. Πρώτα έψελνες, ταπεινά, κατόπιν παρακολουθούσες με δέος, τώρα χορεύεις, τραγουδάς δυνατά ή από μέσα σου. Τι σημασία έχει; Το ξέρεις. Εκεί ανήκω, εκεί ανήκεις…
Ακούγοντας… https://m.youtube.com/watch?v=eCn0b84e7Ns

	Ξεχωρίσματα – Χρήστος Τζιτζιμίκας– – uploaded via http://www.mp32u.net/m.youtube.com

Σάββατο, 17 Σεπτεμβρίου 2022                                                   

Πανοραμίξ…